فرزند مرتضي حسيني برغاني ميرخاني در سال1291در تهران متولد شدند.روستاي برغان را هم به طالقان و هم به کرج منتسب کرده اند. ايشان ابتدا به فراگيري تحصيلات معموله زمان خود پرداختند و چون در خانواده اي اهل ذوق و فرهنگ بدنيا آمده بودند –خط را از پدر تعليم گرفته و با کوشش و ممارست در خط نستعليق به درجات عاليه رسيدند.(سيد مرتضي از شاگردان ميرزا محمد رضا کلهر بودند) تعليمات پدر و مشق از آثار کلهر و عمادالکتاب ملاحت خاصي به خط استاد حسن ميرخاني بخشيد.

ايشان در اثر همين پيشرفتها به مقام استادي در خوشنويسي رسيدند ودر تمامي دانگهاي قلم دستي قوي داشتند.
استاد ميرخاني نزديک به50سال از عمر پر برکت خود را صرف اين هنر مقدس نمودند وآثار بيشماري را از خود به يادگار گذاشتند که تعدادي از آنها از اين قرار است:
ديوان وحدت – خمسه نظامي – ديوان بنده – دوبيتي هاي بابا طاهر – زبده الاسرار – ترجيع بند هاتف – مثنوي چاه وصال – گلچين معرفت – داستان ملک جمشيد – ترجمه نفس المهموم – دوازده امام جواجه نصير طوسي – خلاصه شرح حال مولانا – شکرستان خط – ديوان حافظ – گلستان سعدي - ايشان همچنين عهده دار آموزش تعدادي از کلاسهاي انجمن خوشنويسان ايران بودند و شاگردان بسيار ممتاز و برجسته اي را پرورش دادند که اکنون هر کدام استادي بلند آوازه شده اند.
استاد ميرخاني مردي صاحبدل – شريف و متواضع بوده –گه گاه شعر نيز مي سرودند و در شعر( بنده) تخلص مي کردند.
استاد سيد حسن ميرخاني و برادرشان سيد حسين ميرخاني با تشکيل تقويت و استمرار نهال نوپاي انجمن خوشنويسان در زمان خود کمک بزرگي در زنده نگه داشتن خوشنويسي ايراني نمودند.